سیصد و سیزده

بـــــاز گـــــــویم غم دل را کــــه تــــو دلدار منى     در غم و شــــــــادى و اندوه و اَلَم، یار منى

جــــز گل روىِ تــوام در دو جهان، یــارى نیست      چهــــره بگشاى به رویم که تو غمخوار منى

چشم بیمار تـــــو اى مــــــى زده، بیمــارم کرد      پـــــاى بگــــــذار به چشمم که پرستار منى

محرمـــــى نیست کــــه مــرهم بنهد بر دل من     جز تو، اى دوست که خود محرم اسرار منى

زارى از غمــــزه غمــــــــزاى تو، پیش که کنم؟       بـا کــــــه گویم که تو، سرچشمه آزار منى؟

بر گشا موى خم اندر خم و دست افشان باش        بـــــه خدا، یـــــــار منى، یار منى، یار منى