«قتل صبر»
قتل صبر آن است که
انسانی یا حیوانی را بسته نگه دارند و بکشند.
در حدیث است که پیامبر (صلّی
الله علیه و آله) کسی را اینگونه نکشت و از اینگونه کشتن چهارپایان نیز نهی
شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگه دارند
و آنقدر به آن ضربه بزنند تا بمیرد. به شهداء و اسیرانی که کشته می شوند
نیز «مصبور» گفته می شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می شوند نیز به کار می
رود.
از مظلومیت سیدالشهداء (علیه السّلام) و قساوت کوفیان از
جمله آن بود که حسین بن علی (علیهم السّلام) را درحالی که هنوز رمق در بدن
داشت، مورد ضربه های شمشیر و نیزه قرار دادند و سر ، مقدسش را جدا کردند.
امام سجاد (علیه السّلام) به عنوان افشاگری از ستم یزیدیان، در خطبه ای که
در کوفه در حال اسارت خواند از جمله فرمود: أنا ابن من قُتل صبراً و کفی
بذلک فخراً؛
من پسر کسی هستم که به قتل صبر کشته شد و همین افتخار مرا بس.