نقل قولی از "حرف دل" :
می گفت : در روضة النبی کنار حرم پیامبر نشسته بودم .
به رسول خدا عرض کردم : آقا جان آمدیم خدمت شما و کلی با شما صحبت کردیم و از شما خواستیم
آیا می شود شما هم با ما حرف بزنید ؟
آیا می شود نظری به ما بکنید .
نمی دانستم چطور باید صدای پیامبر را شنید
در خودم هم قابلیتی برای شنیدن صدای پیامبر نمی دیدم
قرآن را برداشتم
و گفتم یا رسول الله ! ما که لایق شنیدن صدای شما نیستیم
اگر می شود با این قرآن با ما حرف بزنید
تمام قوای خود را روی قرآن متمرکز کردم
و از خدا هم خواستم با کلامی از جانب رسولش مرا راهنمائی کند
صلواتی فرستادم
قرآن را باز کردم
با دیدن اولین جمله ی آیه ی قرآن تمام بدنم لرزید
این جمله را دیدم که نوشته شده بود :
"وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا ". ( سوره ی فرقان آیه ۳۰ )
و پیامبر گفت پروردگارا ! قوم من این قرآن را رها کردند
و ظاهرا این آیه شکایت رسول خدا در روز قیامت نیز خواهد بود که به خدای خود از ظلم مردم در حق این قرآن ، شکایت خواهد نمود .
خدا کند در آن روز رسوایی ، از کسانی نباشیم که رسول گرامی اسلام ، از ما شکایت نماید که اگر چنین باشد کارمان دشوار است چرا که برای ما که منتظر شفاعت بودیم خیلی دشوار خواهد بود که ببینیم صاحب مقام شفاعت از ما شکایت نماید .
خدا کند چنین نباشـــد .
و پیامبر گفت پروردگارا ! قوم من این قرآن را رها کردند
و ظاهرا این آیه شکایت رسول خدا در روز قیامت نیز خواهد بود که به خدای خود از ظلم مردم در حق این قرآن ، شکایت خواهد نمود .
خدا کند در آن روز رسوایی ، از کسانی نباشیم که رسول گرامی اسلام ، از ما شکایت نماید که اگر چنین باشد کارمان دشوار است چرا که برای ما که منتظر شفاعت بودیم خیلی دشوار خواهد بود که ببینیم صاحب مقام شفاعت از ما شکایت نماید .
خدا کند چنین نباشـــد .