در حلقــــــه درویش، نــــــــدیدیـــــم صفـــــایى در صــــومعــــــــــــــه، از او نشنیدیم ندایــــى
در مــــــدرسه، از دوست نخـــــــــواندیم کتابى در مــــــــاذنه، از یار ندیدیــــــم صدایـــــــــى
در جمـــــع کتب، هیچ حجـــــــابى نـــــــدریدیم در درس صحف، راه نبـــــردیــــــم به جــــایــى
در بتکـــــده، عمــــــــرى به بطـــالت گــذراندیم در جمع حـــــریفــــــان نــــه دوایـى و نه دائى
در جـــــرگه عشــــــــّاق روم، بلکـــــــــه بیــابم از گلشن دلــــــدار نسیمـــــى، رد پــــــــایـــى
این ما و منى جمله ز عقل است و عقال است در خلوت مستان، نه منى هست و نه مایى